بزرگترین وبلاگ در زمینه خواستگاری - ازدواج - مسائل جنسی

در بسیاری از زنان کاهش هورمون، استرس های شغلی، مشکلات بین فردی باهمسر، یائسگی و سایر مسائل باعث از بین رفتن میل جنسی میشود.
زندگی بدون تمایل جنسی!



از دست رفتن میل جنسی یکی از شایع ترین اختلالات آمیزشی است که زنانزیادی را در سنین مختلف درگیر می کند. برخلاف مردان که عدمتوانایی نعوظ شایع ترین مشکل جنسی آنها می باشد، در مورد زنان ترکیبیاز مسائل فیزیکی و روحی باعث ایجاد اختلال در میل جنسی می شود و اینچیزی است که به راحتی با تجویز یک دارو، درمان پذیر نخواهدبود. اما امروزه به کمک درمان های مختلف ، امکان بازگشت اینغریزه به حالت طبیعی را تا حدودی امکان پذیر کرده اند.

از دست دادن میل جنسی چیست؟
برخلاف تصور عامه، متخصصان معتقدند که آمیزش جنسی متوالی تاثیری برمیل جنسی و یا خشنودی از آن ندارد.
بعضی ها معتقدند که میل جنسی چیزی فراتر از مشکل مربوط به کاهشاین میل است. انگیزش جنسی یک مولفه بیولوژیکی از امیال است کهبازتاب آن به صورت میل جنسی خود انگیز شامل تفکر جنسی، تخیلشهوتزا و رویا بروز میکند.
در واقع نتیجه سیگنال بدن چیزی مشابه کردار جنسی است. میل وانگیزش جنسی به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می یابد. اما میلجنسی ترکیبی از فاکتورهای روانی و بین فردی را نیز در بر میگیردکه در مجموع باعث آمادگی برای انجام آمیزش است.
بالاتر و فراتر از شهوت چیزی مشابه صمیمیت در روابط باعث ایجادآمادگی برای آمیزش جنسی می شود.
به عنوان مثال اگر شما از همسر خود ناراحت باشید ، ممکن است درآن برهه زمانی دچار شهوت شوید ولی حاضر نخواهید بود به همسر خودنزدیک شوید. بنابراین تمامی جنبه های موثر در میل جنسی باید موردآزمایش قرار گیرد تا دلیل اصلی مشکل مشخص شود. شایع ترین عواملاز دست رفتن میل جنسی در زنان عبارتند از:
1- مشکلات روابط بین فردی: مسائل عملکردی همسر، عدم رضایت روحی درروابط، تولد فرزند و تبدیل شدن به پرستار کودک باعث کاهش میلجنسی می شود.
2-تاثیرات اجتماعی فرهنگی: استرسهای شغلی، فشار همگنان وتصاویر رسانه ای از جنسیت میتواند به طور منفی میل جنسی را تحت تاثیرقرار دهد.
3-کاهش تستسترون: هورمون تستسترون میل جنسی مردان و زنان را تحت تاثیرقرار میدهد. سطح تستسترون در دهه 20 زندگی زنان در اوج مقدار خودمیباشد و سپس به موازات افزایش سن مقدار آن نیز به طور متوالیکاهش خواهد یافت تا دوران یائسگی شروع شود، هر چند که دورانیائسگی نیز پایان میل جنسی در همه زنان نیست.
4-مشکلات بالینی: بیماریهای روحی مثل افسردگی یا اختلالاتتیروئیدی، اندرومتروز و یا فیبرویدز میل جنسی زنان را تحت تاثیر قرارمیدهد.
5-داروها: بعضی داروها مثل داروهای ضد افسردگی خاص، داروهایکاهنده فشار خون و داروهای ضد بارداری خوراکی باعث کاهش میل جنسی میشود.
6-سن: سطح خون حاوی آندروژن به موازات افزایش سن مدام در حال کاهشخواهد بود.



درمان

بدلیل اینکه این اختلال حاصل ترکیبی از مسائل فیزیکی و روحی است، لذاترکیبی از درمان ها برای رفع این اختلال لازم است.
1- مشاوره فردی/ درمان جنسی: درمان جنسی برای افراد و زوجین بسیارموثر است. عدم میل جنسی معمولا هر دو طرف را تحت تاثیر قرار می دهد ولذا مشاوره هر دو می تواند بسیار موثر و مفید واقع شود.
2-تعویض داروها و یا تغییر در میزان مصرف: اگر دلیل اصلی اختلالداروها باشد، تغییر در نوع دارو و استفاده از درمانهای جایگزینتوصیه می شود. به عنوان مثال اگر داروهای ضد بارداری خوراکی باعثکاهش سطح تستسترون شده می توان از روش های دیگر ضد بارداری کهغیر هورمونی است استفاده کرد.
3-توجه به مشکلات بالینی: درمان امراض خاص مثل فیبروئید به کمک جراحیمی تواند مفید باشد.
4-استروژن های واژنی: در زنان یائسه، خشکی واژن که دلیل اصلی عدمرضایت از آمیزش است به کمک کرم استروژن واژنی قابل درمان است.

5-درمان تستسترون: با اینکه هورمون یا داروی خاصی برای درمان مشکلاتجنسی وجود ندارد، اما بعضی متخصصان زنان و زایمان استفاده از اینهورمون را برای افزایش سطح آن به حد طبیعی پیشنهاد می کنند.

کلمات کلیدی :